นกขมิ้น

นกเอ๋ยนกขมิ้น เจ้าโบยบินจากพงไพร
สุดหล้านภาลัยมุ่งตรงไป ในธานี

หวังไว้เพียงเบื้องหน้า อาจดีกว่าวนาลี
ส่งเสริมเติมชีวี ในธานีศิวิไลซ์

นาครคงงามล้ำ คุณธรรมประจำใจ
ฝากฝังชีวิตไว้ หวังอาศัยได้หลับนอน

อาคารล้วนสูงใหญ่ แคบขวักไขว่ด้วยนิกร
รถราเร่งสัญจร เร่าแรงร้อนไม่รอรี

ฝุ่นควันกระจายทั่ว มืดหมองมัวดั่งราตรี
สายฝนปนธุลี ชลธีล้วนขุ่นดำ

ผู้คนไร้เมตตา ตามเข่นฆ่าให้ชอกช้ำ
เสียงปืนดังกระหน่ำ คุณธรรมอยู่หนใด

นกขมิ้นเจ้าสิ้นหวัง สิ้นกำลังด้วยทางไกล
นี่หรือคือเมืองใหญ่ ชีวิตไซร้สิ้นเสรี

ร่างน้อยพลอยร่วงหล่น จากฟ้าหม่นเหนือธานี
สู่พื้นปฐพี ฉากชีวีต้องปิดลง

อนิจจานกขมิ้น สลายสิ้นเป็นผุยผง
บินลับกลับป่าดง พนาพงเพียงวิญญาณ