คืนวันผันผ่าน วันวานมิเคยหวน
ครุ่นคิดคร่ำครวญ รันจวนจิตมิวาย
ดอกไม้หลากสี ชื่นฤดีเฉิดฉาย
บุพฝาร่วงมลาย กลายเมล็ดเกล็ดดิน
หยั่งรากฝังพื้น หยัดยืนเหนือถิ่น
แทนต้นเก่าสิ้น ณ ดินอุดม
มวลมาลีเอ๋ย เจ้าเคยทับถม
บ้างลอยตามลม พรมพื้นธรณี
คืนวันผันผ่าน
อดีตกาลหลากสี
สุข-เศร้าชีวี
"ณ ธรณีใจ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น