วันอาทิตย์ที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2556

อาทิตย์ลับฟ้า

อาทิตย์จะลับฟ้า       ขอบนภาประดับทอง
ระเรื่อระเรืองรอง      จับจิตจ้องระทมใจ
สุริยาจะลาจาก        ดั่งพลัดพรากไกลแสนไกล
ความหวังชโลมใจ    ลาลับไปกับแสงทอง
แสงสีสาดสะท้อน     สลับซ้อนซ่อนสิ่งปอง
เพียงพิศพินิจมอง     กลับกลั่นกรองเป็นน้ำตา
วันคืนระรื่นร่ำ           ยามพลบค่ำยิ่งโหยหา
สิ้นแสงส่องวิญญา    สิ้นชีวาลาลับเอย


25-08-2013

วันอาทิตย์ที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2556

คุณเห็นอะไร ?

Back of Reslee Violin No.118 


คุณเห็นอะไร ? 

ฉันเห็นเทือกเขา สูงทะมึน
ผืนน้ำ อันไพศาล 
คลื่นลม พลิ้วระลอก 
ล้อแสงสาดส่องริ้วเมฆ บนแผ่นฟ้า
แดนดิน ที่กว้างไกล
แผนที่โลกใหม่ สุดใจจะใฝ่ถึง
สุดสายตา สุดความคิด
สุดขอบความรู้ ที่พึงมี
เพียงจินตนาการ....จะไปถึง

วันจันทร์ที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

ราตรีรำพัน


ดวงดาวพราวทั่วฟ้า ชวนมอง
เดือนเด่นเห็นเรืองรอง เจิดจ้า
โสมสรรค์ส่องแสงทอง โดดเดี่ยว ไร้ดาว
ดุจดั่งดวงจิตข้า ขาดสิ้นคนเคียง.

รำพันรักร่ำไห้ โรยรา
จนจิตจำจากมา จบสิ้น
พานพบเพื่อพรากพา กรรมก่อ กงเกวียน
ขมขื่นปานดับดิ้น มอดม้วยชีวา

จากไกลใจห่วงเจ้า จำจร
ตราบชั่วนิรันดร รักเจ้า
แม้นมืดมิม้วยมรณ์ มอดหมด มฤตยู
เศร้าสร่างยังรอเร้า หลีกรี้รำไร

ให้กันดีกว่า


อย่ามัวหวัง ประโยชน์ใด จากใครอื่น
แต่จงยื่น หัตถ์เรา เข้าช่วยเหลือ
มี"ผู้รับ"เพราะ"ผู้ให้" ใคร่จุนเจือ
ร่วมกูลเกื้อ กอปรกิจ สนิทใจ

อาทิตย์เดียวดาย


สุริยันต์ส่องสว่าง กระจ่างฟ้า 
สรรพชีวาใต้หล้าร่วมอาศัย 
สุดภิภพจบนภาชลาลัย 
ไร้แสงใดฉายอาทิตย์ให้พิศองค์


แสงเดือนดาวมิอาจกล้าท้าอาทิตย์
ยามมืดมิดจึงแจ่มฟ้าพาให้หลง

สุริยาสง่าเสกเพียงเอกองค์
ไร้เพื่อนพงษ์วงศาบนฟ้าไกล

วันจันทร์ที่ 8 เมษายน พ.ศ. 2556

วันพฤหัสบดีที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

คน สู้ เพื่อฝัน



คลื่นลม โถมมา พาหวั่นไหว 
แต่สุดท้าย ต้องต่อสู้ สู่ฝั่งฝัน
แม้เวหา ไร้ดาว ไร้แสงจันทร์ 
แต่ความฝัน ยังส่องหล้า ท้าราตรี