O
เป็นสะพาน ทานทน ชนเหยียบย่ำ
เป็นฝนพรำ พฤกษชาติ ดาษภูผา
เป็นแสงไฟ ไออุ่น จุนชีวา
เป็นเมฆา ลอยเลื่อน เปื้อนฟ้าไกล
เป็นอากาศ ให้เธอสอง ได้ปองกลิ่น
เป็นฟ้าดิน พยานรัก สลักไสล
เป็นสื่อกลาง ระหว่างรัก ประจักษ์ใจ
นำรักใหม่ สู่ประชา ทั่วฟ้าดิน
นำไอรัก จากสวรรค์ เสกสรรค์สร้าง
สู่ปลายทาง กลางหทัย วิไลศิลป์
ดุจสายน้ำ จากเมฆา ธาราริน
สู่แผ่นดิน ถิ่นสถาน พิมานทอง
เป็นสายใย ผูกแนบ แอบเชยชิด
มิอาจคิด เอื้อมใจ ให้สนอง
เพียงได้รัก ตลอดไป ใช่คิดครอง
มิอาจปอง ดาวระยับ ประดับนภา
เธอรักใคร ไม่ขวางขัด ให้อัดอั้น
ทุกคืนวัน ช่วยคิด จิตอาสา
ช่วยให้เธอ สมหวัง ดั่งเทวา
แม้อุรา ผิดหวัง ยังชื่นใจ
O
