คืนไร้จันทร์

๐

ราตรีนี้ ไร้จันทร์ สรรค์สว่าง

ดาราลาง เรืองระยับ ลับเลือนหาย

น้ำตาริน สิ้นกำลัง ทั้งใจกาย

ฝันสลาย สิ้นแสง แรงโรยรา

หนทางไกล ไร้ความหวัง ประทังจิต

วิปริต มืดมน ทั่วดินฟ้า

เปรียบดาวเดือน เลือนดับ ลับนภา

ดั่งกายา ฤทัยท้อ รอวันตาย

๐๐

แม้ไร้เดือน มิไร้ดาว พราวสว่าง

แม้เลือนลาง มิสูญสิ้น เสื่อมสลาย

ดั่งความหวัง นำชีวา ไม่คลาคลาย

แม้เหนื่อยกาย มิสิ้นแสง แรงศรัทธา

แม้ทางไกล มิใช่หมด หนทางสิ้น

ทั่วแดนดิน มิสิ้นไร้ ไพรพฤกษา

จงต่อสู้ ต่อไป ใช้ปัญญา

เพื่อวันหน้า ฟ้าใหม่ ใต้แสงจันทร์

....................

๑๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๒