ดวงดาวพราวทั่วฟ้า ชวนมอง
เดือนเด่นเห็นเรืองรอง เจิดจ้า
โสมสรรค์ส่องแสงทอง โดดเดี่ยว ไร้ดาว
ดุจดั่งดวงจิตข้า ขาดสิ้นคนเคียง.
รำพันรักร่ำไห้ โรยรา
จนจิตจำจากมา จบสิ้น
พานพบเพื่อพรากพา กรรมก่อ กงเกวียน
ขมขื่นปานดับดิ้น มอดม้วยชีวา
จากไกลใจห่วงเจ้า จำจร
ตราบชั่วนิรันดร รักเจ้า
แม้นมืดมิม้วยมรณ์ มอดหมด มฤตยู
เศร้าสร่างยังรอเร้า หลีกรี้รำไร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น