อาทิตย์เดียวดาย

สุริยันต์ส่องสว่าง กระจ่างฟ้า 
สรรพชีวาใต้หล้าร่วมอาศัย 
สุดภิภพจบนภาชลาลัย 
ไร้แสงใดฉายอาทิตย์ให้พิศองค์

แสงเดือนดาวมิอาจกล้าท้าอาทิตย์
ยามมืดมิดจึงแจ่มฟ้าพาให้หลง
สุริยาสง่าเสกเพียงเอกองค์
ไร้เพื่อนพงษ์วงศาบนฟ้าไกล